سلام مهاجر

در حالات امام حسن بن على عليه السام مي خوانيم كه در ساعات آخر عمرش هنگامى كه يكى از ياران اش بنام « جنادة بن ابى سفيان» از او اندرز خواست نصايح ارزنده و مؤثرى براى او بيان فرمود كه از جمله اين بود:
« و اذا اردت عزا بلا عشيرة و هيبة بلا سلطان فاخرج من ذل معصية اللَّه الى عز طاعة اللَّه»:
« هر گاه بخواهى بدون داشتن قبيله « عزيز» باشى و بدون قدرت حكومت، هيبت داشته باشى، از سايه ذلت معصيت خدا بدر آى و در پناه عزت اطاعت او قرار گير»![ بحار الانوار، ج 44 ، ص 139].

به تصريح قرآن کريم: خداوند عزيز، «فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعاً» پيامبر و مومنان را نيز در طول عزت خويش، عزت بخشيده است و سرانجام آن که عزت مخصوص خداوند و پيامبر و مومنان است. « وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنين‏» عزت مخصوص خدا و رسول او و مومنان است.[ منافقون: آيه 8]

آري! مؤمنان راستين عزيزند، چه همانند امام حسن عليه السلام با مکر و حله به زهر جفا به شهادت برسد يا همانند امام حسين عليه السلام، مظلومانه در سر زمين کربلا به شهادت برسد . يا چون سليمان نبي قدرت و سروت دنيا در اختيار داشته باشد . مؤمن عزيز است .